ಒಂದು ಸುದ್ದಿ ಹಲವು ಮುಖ

ಆಂದ್ರ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ವೈಎಸ್ ರಾಜಶೇಖರ್ ರೆಡ್ಡಿ ದುರ್ಮರಣವನ್ನಪ್ಪಿದ ದಿನ ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನಿದ್ದ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಟೀವಿ೯ ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ವಾಹಿನಿಯ ಲೈವ್ ಟೆಲಿಕಾಸ್ಟ್ ನ್ನು ಮಾತ್ರವೇ ನೆಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅನಿರ್ವಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಕೆಲಸದ ಮಧ್ಯೆ ಆಗಾಗ ಟೀವಿಯನ್ನು ಇಣುಕಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಯಾವಾಗ ವೈಎಸ್ ಅರ್ ಮರಣ ಖಚಿತವಾಯ್ತೋ ಆಗ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ, ಅವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ವಿವರಗಳು ಬೇಕೆನಿಸಿತು.

ಟೀವಿ೯ನಲ್ಲಿ ಹಮೀದ್ ಪಾಳ್ಯ ಪ್ರೇಮ್ ಚಂದ್ರ ಸಾಗರ್ ರವರನ್ನು ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಅವರ ಸಹಪಾಠಿಯಾಗಿದ್ದ ವೈ ಎಸ್ ಆರ್ ಸ್ವಭಾವದ ಬಗ್ಗೆ ಅವರ ಮೆಡಿಕಲ್ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಬದುಕಿನ ಅನುಭವಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಉದಯ ವಾರ್ತೆಗಳತ್ತ ಹೊರಳಿದರೆ ಅದು ಎಂದಿನಂತೆ ಇದಕ್ಕೂ ನಮಗೂ ಸಂಬಂಧವೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಯಾವುದೋ ಸಂದರ್ಶನವನ್ನು ಮರುಪ್ರಸಾರ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಮಲೆಯಾಳದ ಏಷ್ಯಾನೆಟ್ ನ್ಯೂಸ್ ಚಾನಲ್ ಮಾತ್ರ ಒಂದೆರಡು ಪ್ಯಾಕೇಜ್ ಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ವೈಎಸ್ ಆರ್ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ವಿವರಗಳನ್ನು ನೀಡಿತು.

ನಿಜ. ಒಬ್ಬ ಜನಾನುರಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸತ್ತಾಗ ಆತನ ಒಳ್ಳೆಯತನವನ್ನಷ್ಟೇ ಹಾಡಿ ಹೊಗಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆತನ ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳನ್ನು ಉದಾರತೆಯಿಂದ ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅದು ಜನತೆಯ ದೊಡ್ಡ ಗುಣ. ಆ ದೊಡ್ಡ ಗುಣ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಿಗೆ ಇರಬಾರದು. ಅದು ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತವಾಗಿರಬೇಕು; ಸತ್ಯನಿಷ್ಠವಾಗಿರಬೇಕು; ನಿಷ್ಠೂರವಾಗಿರಬೇಕು. ಅದು ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಂತೆ ಭಾವುಕ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಬಾರದು. ಹಾಗಾಗಿ ವೈಎಸ್ ಅರ್ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಗಂಭೀರವಾದ ಚರ್ಚೆಯನ್ನು ನಾನು ದೃಶ್ಯಮಾಧ್ಯಮದಿಂದ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಂತೆ ಅಂತಹ ಚರ್ಚೆ ನಡೆದಿಲ್ಲ. ಯಾವ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳೂ ಗಂಭೀರವಾದ ಲೇಖನ ಪ್ರಕಟಿಸಿದಂತಿಲ್ಲ. ದಿ ವೀಕ್ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡದವರೇ ಆದ ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ ಮೂರ್ತಿ ಕವರ್ ಸ್ಟೋರಿ ಬರೆದರೂ ಅದು ಪೂರ್ಣ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ನೀಡಿದಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ವೈಎಸ್ ಆರ್ ಊಳಿಗಮಾನ್ಯ ಪದ್ದತಿ ಇನ್ನೂ ಜೀವಂತವಾಗಿರುವ ರಾಯಲ ಸೀಮೆಯ ಶ್ರೀಮಂತ ಮನೆತನದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದವರಾದರೂ ನಕ್ಷಲ್ ನಾಯಕ ಪೆರಿಟಾಲ ರವಿಯ ಜೋತೆ ಆತ್ಮೀಯ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಈ ವಿರೋಧಾಬಾಸ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಕುತೂಹಲಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು.

ಜೀವನ ಚರಿತ್ರೆಗಳನ್ನು ನಾನು ಬಹು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ಓದುತ್ತೇನೆ. ಮನುಷ್ಯಸ್ವಭಾವಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ತೀವ್ರ ಕುತೂಹಲ.ನಿನ್ನೆಯ ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ದಿನೇಶ್ ಅಮಿನಮಟ್ಟು ತಮ್ಮ ಕಾಲಂ ’ಅನಾವರಣ’ದಲ್ಲಿ ”ವೈಎಸ್ ಆರ್ ಜನಪ್ರಿಯತೆಯ ದೀಪದ ಕೆಳಗಿನ ಕತ್ತಲು”ಎಂಬ ಲೇಖನ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ವಿಶ್ಲೇಷಣಾತ್ಮಕವಾದ ಈ ಲೇಖನ ನನ್ನ ಹಲವಾರು ಪ್ರಶ್ನೆ, ಸಂದೇಹ, ಕುತೂಹಲಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ನೀಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದೆ. ನಮ್ಮ ಎಷ್ಟು ಜನ ಪತ್ರಕರ್ತರಿಗೆ ಈ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಇದೆ?

ಇವತ್ತಿನ ವಿಜಯಕರ್ನಾಟಕದ ೬ನೇ ’ವಿಶಾಲ’ ಪುಟದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸುದ್ದಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ. ೨೦೦೭ನೇ ವರ್ಷದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ನಟಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಕನ್ನಡದ ನಟಿ ಉಮಾಶ್ರೀ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭದ ಲೇಖನವಿದು. ಅದನ್ನು ಬರೆದವರು ದೇವಶೆಟ್ಟಿ ಮಹೇಶ್ ಎಂಬ ಸಿನಿಮಾ ವರದಿಗಾರ. ಅದರ ಹೆಡ್ಡಿಂಗ್ ಹೇಗಿತ್ತು ಗೊತ್ತೆ? ’ಗಂಡ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕೇ ಅವಾರ್ಡ್ ಬಂತಾ?’ ಇದು ಶ್ರೇಷ್ಠ ನಟಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗೆ ಭಾಜನರಾದವರನ್ನು ಗೌರವಿಸುವ ಪರಿಯೇ? ಸಮಯಪ್ರಜ್ನೆಯೆಂಬುದು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಇಂತಹ ಲೇಖನ ಪ್ರಕಟಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಸಮಯಪ್ರಜ್ನೆ ಇದ್ದರೆ ’...ದೀಪದ ಕೆಳಗಿನ ಕತ್ತಲು’ ನಂತಹ ಸಮಯಸ್ಪೂರ್ತಿ ಬರಹ ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ವಿಜಯಕರ್ನಾಟಕದ ಪುಟಗಳನ್ನು ವಿಹಾರ, ವಿರಾಜ, ವಿಶಾಲ, ವಿಚಾರ, ವಿಕಾಸ, ವಿರಾಟ, ವಿಜಯ ಎಂದು ವಿಂಗಡಿಸಿರುವುದಕ್ಕೂ ದೇವಶೆಟ್ಟಿಯ ಲೇಖನಕ್ಕೂ ಏನಾದರೂ ಸಂಬಂಧವಿರಬಹುದೇ?

ಪ್ರಜವಾಣಿಯ ಸಹ ಪ್ರಕಟಣೆಯಾದ ’ಸುಧಾ’ದ ಕವರ್ ಸ್ಟೋರಿ ಕೂಡ ವೈಎಸ್ ಆರ್ ಕುರಿತದ್ದೇ ’ದುರಂತ ನಾಯಕ’. ಹನೀಫ್ ಸುಧಾದ ಇನ್ ಚಾರ್ಜ್ ಆದ ಮೇಲೆ ಅದು ಸುದ್ದಿಗೆ ತಕ್ಷಣ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತಿದೆ. ಹಿಂದೆಲ್ಲಾದರೆ ವೈಎಸ್ ಆರ್ ಲೇಖನ ಮುಂದಿನ ವಾರದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅಥವಾ ಪ್ಯಾಮಿಲಿ ಮ್ಯಾಗಝಿನ್ ಗೆ ಅದು ಸುದ್ದಿಯೇ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೆನೋ!

ಪ್ರತಿ ಮಂಗಳವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೯ಘಂಟೆಗೆ ಆಕಾಶವಾಣಿ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ’ಪತ್ರ-ಪತ್ರಕರ್ತ’ ಎಂಬ ಸಂದರ್ಶನ ಪ್ರಸಾರವಾಗುತ್ತದೆ. ಬೆಳ್ಳನೆಯ ಬೆಳಗಿಗೆ ಮುದ ನೀಡುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ. ಇಂದಿನ ಅತಿಥಿ ಖ್ಯಾತ ಬರಹಗಾರರಾದ ಜೋಗಿ. ಎಸ್. ಎಸ್. ಉಮೇಶ್ ನಡೆಸಿಕೊಟ್ಟ ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಖುಷಿ ಕೊಟ್ಟಿತು. ಜೋಗಿ ಮನಸ್ಸು ಬಿಚ್ಚಿ ಮಾತಾಡಿದರು. ಧಾರಾವಾಹಿ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳಿಗೆ ತಾನೊಂದು ಪ್ಯಾಕ್ಟರಿಯಾದೆ ಎಂದು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವೇ ಗೇಲಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಕ್ಕರು. ತಮ್ಮ ಕನಸು ಕನವರಿಕೆಗಳನ್ನು, ನದಿ, ಕಾಡುಗಳ ಬಗೆಗಿನ ಮೋಹವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡರು. ಟೀವಿ ಧಾರವಾಹಿಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಒಣಗಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ; ಅದರಿಂದ ಹೊರಬರುತ್ತೇನೆ; ಸಿನಿಮಾದ ಬಗ್ಗೆ ತನಗೆ ಆಕರ್ಷಣೆಯಿದೆ. ಎಂದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಕ್ಕರು. ಸಂವೇಧನಾಶೀಲ ಬರಹಗಾರರಾದ, ಅಂತರ್ಮುಖ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಜೋಗಿಯ ನಗು ಕಾಡಬೆಳದಿಂಗಳಾಗದಿರಲಿ ಎಂಬುದು ನಿಷಾದದ ಹಾರೈಕೆ.

ಅರೋಗ್ಯಕರ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಪತ್ರಿಕೋಧ್ಯಮವನ್ನು ಗಮನಿಸುವುದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಖುಷಿಯಿದೆ.